Πολλά χρόνια πριν, το 1988, στο υπουργείο παιδείας ήταν υπουργός ο αείμνηστος Τρίτσης και ένα μεγάλο κύμα καταλήψεων με βρήκε στην Γ’ λυκείου. Διαμαρτυρόμασταν για πολλά θέματα και δεν μπαίναμε στις τάξεις για αρκετές εβδομάδες. Η ‘’λύση’’ ήρθε από τον Ανδρέα Παπανδρέου αλλάζοντας τον υπουργό, τοποθετώντας τον Γιωργάκη στη θέση του Τρίτση που έλυσε κάποια εύκολα θέματα που ζητούσαμε.
Από τότε έχουν γίνει δεκάδες καταλήψεις, που δίνουν την εντύπωση της συνήθειας. Λίγο πριν τη γιορτή του Πολυτεχνείου ξεσπά η μπόρα και καταλαγιάζει αρχές Δεκέμβρη. Πέρα από την επανάληψη του φαινομένου κατά πόσο υπάρχει δίκιο σε παρόμοιες πράξεις που πραγματοποιούνται από έφηβους που το αίμα τους βράζει και είναι επιρρεπείς στον ξεσηκωμό;
Ακούσαμε εχτές για μία δικαστική απόφαση που έβαλε 20 μέρες φυλακή σε καταληψίες, χωρίς αναστολή και δυνατότητα έφεσης, κάτι που σημαίνει ότι η ποινή δεν θα παραγραφεί από το μητρώο τους.
Πάμε ένα βήμα παρακάτω τώρα στη διαχείριση του περιοδικού αυτού προβλήματος. Δυστυχώς για μία ακόμα φορά παίζονται επικοινωνιακά παιχνίδια στις πλάτες των παιδιών. Μία χώρα που αντιμετωπίζει με τόση υπεροψία και αδιαφορία την πραγματική μόρφωση και εκπαίδευση των μαθητών της, απαιτεί και μόνο απαιτεί.
Πόσο θράσος χρειάζεται για να ξεστομίζει ο αρμόδιος υπουργός παιδείας ότι ο πρόεδρος της ΟΛΜΕ δεν έχει δικαίωμα να προτείνει πως θα γίνει καλύτερος ο μαθητής; Αυτός με τι γνώσεις ανέλαβε παλαιότερα την υγεία, καταντώντας την, αυτό που την κατάντησε.
Πόσο θράσος χρειάζεται για να ψάχνεις με τη δίωξη ηλεκτρονικού εγκλήματος, διαχειριστές σελίδων που προτείνουν καταλήψεις; Αν υπάρχουν παράνομες πράξεις, να υπάρχουν οι απαραίτητες ενέργειες κι όχι ο εκφοβισμός.
Ποιοι άραγε τολμάνε να κουνάνε το δάκτυλο στους μαθητές; Οι αποκλειστικοί διαχειριστές του χάους στην παιδεία τα τελευταία σαράντα χρόνια που εξέθρεψαν τον απόλυτο συνδικαλισμό, ακόμη και μέσα στις αίθουσες, εξέθρεψαν και γιγάντωσαν το θεσμό των φροντιστηρίων, μία παγκόσμια Ελληνική πατέντα, χρησιμοποίησαν τους μαθητές πάντα ευρισκόμενοι στην αντιπολίτευση, εξαθλίωσαν το εκπαιδευτικό προσωπικό αμείβοντας το με ψίχουλα, όχι για να μάθει γράμματα στα παιδιά μας αλλά για ψάχνει έξτρα φροντιστηριακές απογευματινές ώρες για να ζήσει αξιοπρεπώς.
Στην αγωνία επίτευξης μνημονιακών στόχων, κανείς δεν νοιάζεται για τα 1500 κενά που θα στερήσουν γνώση σε χιλιάδες μαθητές. Γιατί να νοιαστεί όμως; Τα ευλογημένα τέκνα της πολιτικής μας ηγεσίας παρακολουθούν μαθήματα σε ιδιωτικά ιδρύματα ‘’φίλων και γνωστών’’ όπου δεν υπάρχουν καταλήψεις, κενά, ελλείψεις αιθουσών και εποπτικών μέσων.
Όλοι ξέρουμε ότι το εκπαιδευτικό μας σύστημα είναι μία σαβούρα, χτισμένη σε ανάγκες παρωχημένες, που όχι μόνο δεν βοηθούν τους μαθητές, αλλά τους κάνει λάστιχα, που από το τέντωμα πολλές φορές σπάζουν πριν ακόμη ξεκινήσουν τον ενήλικο βίο τους. Σαν γονιός μαθητή της Β’ λυκείου, βλέπω τις αγωνίες τους και τα αδιέξοδα που έχουν μη γνωρίζοντας ποιο σύστημα τελικά θα του πιάσει. Απόδειξη για αυτό οι δεκάδες αλλαγές του εξεταστικού συστήματος στο λύκειο.
Η εκπαίδευση και η παιδεία είναι θέματα ιερά για να τα αφήσουμε στα χέρια άσχετων και άχρηστων πολιτικών. Το ορφανό του ΠΑΣΟΚ είναι πολύ λίγο για να κουνάει το δάκτυλο ακριβώς όπως ο φαλακρός πρύτανης που νομίζει ότι είναι πρόεδρος έκτακτου στρατοδικείου. Απαιτείτε διακομματική συναίνεση για την επιλογή εξωκοινοβουλευτικού επιτελείου στο υπουργείο παιδείας που θα έχει δεκαετή, ίσως και παραπάνω διάρκεια. Κανείς δεν θα έχει δικαίωμα να παρεμβαίνει στο έργο τους και οι αποφάσεις τους θα είναι άμεσα εκτελεστέες χωρίς περικοπές και παζάρια.
Αν κι εσείς όπως κι εγώ, αναρωτιέστε αν υπάρχουν δέκα αδέκαστοι άνθρωποι που θα βάλουν πάνω απ’ όλα τα παιδιά και το μέλλον αυτής της χώρας και όχι τις συντεχνιακές τους προτεραιότητες, τότε η κατάσταση είναι απελπιστική. Με όλα αυτά που βλέπω δεν είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν. Παρόλα αυτά πρέπει αυτοί οι άνθρωποι να βρεθούν. Πρέπει η παιδεία να αυτονομηθεί. Πρέπει όλοι μας να δουλέψουμε παραπάνω. Πρέπει τα παιδιά μας να μορφωθούν όπως οι μέρες μας και ο παγκόσμιος ανταγωνισμός απαιτούν.
Τότε δεν θα υπάρχουν καταλήψεις, τότε δεν θα υπάρχει υποκίνηση, τότε δεν θα υπάρχει αντιπαράθεση στο πιο ιερό κομμάτι της Ελληνικής κοινωνίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου