'Σε μία καλαίσθητη τετρασέλιδη έκδοση ο Αδριατικός Αγωγός Φυσικού Αερίου (ΤΑΡ), προσπαθεί μέσα από ένα κείμενο γενικοτήτων να κάμψει την αντίσταση μεγάλου μέρους της κοινωνίας μας (όχι όλου) στη συγκεκριμένη όδευση.
Μιλούν για αναβάθμιση της χώρας ως σημαντικό ενεργειακό κόμβο. Ας συμφωνήσουμε σ’ αυτό.
Μιλούν για συμβολή στις Ελληνικές προσπάθειες, για δημιουργία, ανάπτυξης και προσέλκυση επενδύσεων. Σίγουρα μας δουλεύουν. Άραγε ποιος υποψήφιος επενδυτής θα καθορίσει την επένδυσή του από το αν διατρέχει τη χώρα ένας ή περισσότεροι αγωγοί φυσικού αερίου κι όχι από το αν φορολογείται με 53 % συνολικά;
Μιλούν για θετικό αντίκτυπο στην τόνωση της οικονομικής δραστηριότητας στη Β. Ελλάδα και για μόνιμα οφέλη στις κοινότητες κατά μήκος του αγωγού. Αλήθεια πως θα γίνει αυτό; Θα υπάρχουν θέσεις εργασίας; Θα υπάρχουν τέλη διέλευσης;
Μιλούν για περιβαλλοντικά πρότυπα, αποστάσεις ασφάλειας, ζώνες δουλείας, οφέλη, οφέλη, οφέλη.
Είναι δικαίωμα του καθένα, ειδικού και μη να έχει άποψη για το παραπάνω θέμα. Πιστεύω ότι σε εύλογη απόσταση ασφάλειας από τον άλλο αγωγό που διέρχεται από την περιοχή, θα μπορούσε να διέλθει και ο αγωγός ΤΑΡ. Όχι δεν θα έχουμε μόνιμες θέσεις εργασίας, δεν θα έχουμε τέλη διέλευσης, δεν θα έχουμε άμεσα οφέλη εκτός από τις θέσεις εργασίας που θα κρατήσουν όσο κρατήσει η κατασκευή.
Για τη χώρα καλό θα είναι να συνδέεται με την υπόλοιπη Ευρώπη ενεργειακά. Αυτό όμως δεν θα πρέπει να γίνει εις βάρος ενός άλλου ενεργειακού λιγνιτικού κοιτάσματος, που περιμένει την αξιοποίησή του και αφορά στο 21% του λιγνιτικού δυναμικού της χώρας. Η διέλευση του ΤΑΡ μέσα από το παραπάνω κοίτασμα, με τους διαδρόμους δουλείας που απαιτεί, σίγουρα θα φρενάρει οποιαδήποτε σκέψη επένδυσης εκεί. Μιας επένδυσης που ξαναμπαίνει στο ενεργειακό τραπέζι μια και μετά το δυστύχημα της Φουκουσίμα, ο λιγνίτης αποδαιμονοποιήθηκε και αποτελεί προτεραιότητα για όσα κράτη έχουν την τύχη να τον έχουν στα βάθη των εδαφών τους.
Πρώτοι οι Γερμανοί κατάλαβαν ότι τα καθρεφτάκια και οι ανεμογεννήτριες δεν αποτελούν αξιόπιστες πηγές ηλεκτρικής ενέργειας και ξαναγυρίζουν στο λιγνίτη, ψάχνοντας κορόιδα για να πουλάνε υλικά και εξοπλισμό «πράσινης ουτοπίας».
Στο θέμα μας πάλι. Μπορεί να βρεθεί λύση έστω κι αν χρειαστεί να μπει το χέρι λίγο βαθύτερα στην τσέπη της κατασκευάστριας εταιρίας η οποία προσπαθεί με εκστρατεία (παρα)πληροφόρησης, τετρασέλιδων φυλλαδίων, καταχωρήσεις σε τηλεοράσεις κι εφημερίδες να περάσει το δικό της και ίσως τα καταφέρει με τους ‘‘αδιάφορους’’ κατοίκους της πόλης. Υπάρχουν όμως και οι αγρότες που υπερασπίζονται τη γη τους. Εκεί τα πράγματα είναι διαφορετικά. Αν αυτοί καταφέρουν να μείνουν ενωμένοι και δεν διασπαστούν η όδευση θα τροποποιηθεί. Αν μπει ανάμεσά τους το μικρόβιο της φαγωμάρας θα νικήσουν οι τύποι με τα κοστούμια, τα λαπτοπ και τους χαρτοφύλακες.
Όσο για τις συσκέψεις που παρακολουθώ; Εκλογικό είναι το ενδιαφέρον και τίποτε άλλο. Καθαρά και ξάστερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου